جنگ با صنعت نفت ایران چه می‌کند؟

اما با همه این ملاحظات، عراق جنگ را به تاسیسات صنعت نفت کشاند و تا هر جایی که هواپیماهایش برد عملیاتی داشتند، هیچ کارخانه نفتی را از بمبهای خود بی‌نصیب نگذاشتند. در اواخر جنگ نیز خود امریکا مستقیما وارد جنگ نفتی شد و سکوهای نفتی ایران همچون سلمان و رسالت و رشادت را منهدم کرد و ترسی از بالا رفتن قیمت نفت نداشتند.

بعد از جنگ اگر چه برخی از میادین نفتی بازسازی شدند اما شاکله اصلی تاسیسات تولید و فرآورش نفت ایران همان تاسیسات قدیمی است که با ایثارگری کارکنان صنعت نفت با همه خطرات و ریسکهایی که دارند، سرپا نگه داشته شده اند.

حالا اما امریکا در سایه پیشرفتهای تکنولوژیک و تولید نفت شیل، به بزرگترین تولید کننده نفت جهان تبدیل شده و نه تنها به انرژی خلیج فارس نیازی ندارد بلکه خود صادر کننده نفت و گاز طبیعی مایع شده هم می‌باشد و لذا هیچ نگرانی بابت گران شدن نفت در نتیجه خسارت دیدن تاسیسات نفت ایران ندارد ضمن اینکه سالهاست مشخص شده که‌عدم حضور ایران در بازار نفت جهان تاثیر چندانی بر قیمت‌ها ندارد. به این مورد، اضافه کنید پیشرفتهای چشمگیر صنایع نظامی غرب که تماما در اختیار دشمن شماره یک ایران یعنی اسرائیل هم گذاشته شده است. انواع پهپادها و موشکهای نقطه زن و هواپیماهای فوق پیشرفته نظیر F۳۵ هم از دیگر تسلیحات تهاجمی اسرائیل می‌باشند که اگر خدایی ناکرده کار به درگیری نظامی بین ایران و این رژیم سرتاپاتروریستی اتفاق بیافتد، صنعت نفت ایران می‌مستعد برگشت به قبل از دارسی است ضمن اینکه کارکنان صنعت نفت هم که در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران جانانه در مقابل حملات می‌ایستادند و بلافاصله تاسیسات تخریب شده را به مدار تولید بر می‌گرداندند، طی سالهای گذشته و مخصوصا در ۳ سال اخیر آنچنان مورد جفا و بی‌مهری دولتیان قرار گرفته‌اند که دیگر توان و انگیزه‌ای برای از جان گذشتگی و مراقبت از تاسیسات ندارند.

لذا بر تصمیم سازان و تصمیم گیران کشور است که قبل از اینکه تصمیم به درگیری نطامی بگیرند، یک‌حساب سرانگشتی بکنند که اگر اسرائیل فقط و فقط به تاسیسات صنعت نفت حمله کند و هیچ کاری به تاسیسات اتمی، نیروگاهها، کارخانه‌های صنعتی، پل ها، سدها، زیرساختهای مخابراتی، شهرها و مراکز جمعیتی و اماکن سیاسی نداشته باشد، چه بر سر صنعت نفت می‌آید و به تبع آن، چه بر سر کشور می‌آید و بازسازی تاسیسات صنعت نفت در شرایط تحریمی با کدام بودجه و طی چند سال می‌تواند به وضعیتی برگردد که فقط بتواند انرژی مورد نیاز کشور را تامین کند، صادرات هم پیشکش.

صنعت نفت ایران مانند پیرمردی است که با قامت خمیده و دست به زانو و نفس نفس زنان و افتان وخیزان حیات می‌گذراند که با یک پس گردنی یا سقلمه، چنان به زمین می‌افتد که بلند شدنش هیهات است.

لذا کسانی که در شیپور جنگ می‌دمند و دولتیان را به بی‌عرضگی متهم می‌کنند، خوب است به این مطلب هم توجهی داشته باشند و ابتدا جوابی برای این سوال پیدا کنند بعد به رجزخوانی خود ادامه دهند.